(geschreven en voorgedragen bij ‘bespiegel een Zeeuwse binnenzee’ van literair café Geestgronden)
Zie een natuurramp op tv niet als een daad van geweld,
zie het als een lange traditie van Nederlands optimisme,
een herbeleving van traditionele waarden en overtuigingen,
een viering.
Iedere overstroming in een film is weer beter en mooier dan de vorige,
er is een regisseur die zegt: ik wil bankstellen die voorbij komen drijven,
ik wil mensen die op daken onder dekentjes zitten met warme chocomel
en het liefst wil ik ook explosies,
kan iemand voor mij uitzoeken of een overstroming explosies veroorzaakt?
Kijk bijvoorbeeld naar beelden van de watersnoodramp,
zie de gezelligheid en de ouderwetse saamhorigheid,
maar de vernieling dan en de slachtoffers,
zult u misschien vragen.
Kijk voorbij het geweld, zou ik dan zeggen
en vind een wereld van onschuldig plezier,
een feest van leuke lichtvoetigheid,
en een nieuw paradijs voor duikers,
die zwemmen op de plek waar nu mijn huis staat.
En waar het opblaaszwembadje in mijn achtertuin
nu een binnenzee binnen een zee is geworden,
met op de tv nog steeds
die fantastische beelden van een overstroming in HD.