instagram57facebook 

Bang in het donker

(geschreven en voorgedragen bij de kerstnachtdienst van Mozaiek0118 in de Schouwburg)

Papa, ik ben bang in het donker

Ik ook meisje, ik ben doodsbang. Ik ben bang voor het donker. Ik ben bang voor het donkere zwarte asfalt waarmee wij de wereld bedekken, bang voor de zwarte rook uit onze schoorstenen die ons omsingelt, ik ben bang voor dat zwarte ding in onze woonkamer waarbij iedere keer dat ik hem aanzet, iemand tegen mij zegt dat ik bang moet zijn, bang voor de donkerzwarte wapens waarmee wij elkaar aanvallen en bang voor de donkerzwarte kaften waarmee wij elkaar aanvallen, voor de zwarte scheidslijn die mensen trekken tussen mensen, de zwarte muren en hekken waarmee we buitenstaanders buitenhouden, ik ben bang, ben bang in het donker.

Maar net zo bang ben ik voor het licht. Ik ben bang voor het licht van reclameborden die mij een gouden toekomst beloven, van de stroboscoop in discotheken waar ik mezelf in kan vergeten, voor de tl buizen van kantoorgebouwen waar geld de dienst uitmaakt, politici die hun licht laten schijnen op kwesties die ik niet begrijp en mooie belichting in kerken om te verhullen wat niet in hun plaatje past, ik ben bang voor dat licht.

En daarom zocht ik overal naar een licht waar ik in geloven kan. Ik zocht licht bij theologen die op 1000 verschillende manieren kunnen zeggen hoe het zit, bij filosofen die op 1000 verschillende manieren kunnen zeggen dat ze het niet weten, ik zocht licht in de reclamezuilen, de tl-buizen, de sterren op tv en de sterren in de lucht, toen ik als 17-jarig jongetje op een zendingsreis in de wildernis in Afrika bad tot God om een teken van licht. Toen ik keek naar de sterren en bad om een teken van licht. Ik was één van de wijzen uit het oosten, die licht vonden in het kleinste stipje licht dat ze zagen. Niet de grote felle lampen, maar het kleinste stipje dat er is.

Dat kleine stipje licht dat nog steeds sterker schijnt dan ieder ander licht dat aangaat en weer dooft, aangaat en weer dooft, dat kleine stipje licht dat brandt, voor elke lichtzoeker zoals ik die bang is voor het donker en bang is voor het licht, voor iedereen die kiest om die duisternis te voelen, recht in zijn ogen aan te kijken, omdat ze het leven willen omarmen in iedere schakering van dat zwart naar wit, voor iedereen die loopt richting dat kleinste lichtpuntje dat ze zien kunnen, soms zonder te weten waar het heen leidt, dat licht dat je nieuwsgierig maakt naar meer, hoop geeft op wat komen gaat, dat licht. Die hoop. Hoop met een naam.

Papa, ik wilde eigenlijk gewoon vragen of de deur op een kier kan blijven.